النضال الكردي من أجل الاستقلال: سعي نحو السيادة | המאבק הכורדי לעצמאות: שאיפה לריבונות

في المشهد الجيوسياسي المعقد للشرق الأوسط، طالما سعى الشعب الكردي إلى إقامة دولة مستقلة خاصة به. دعوة "لتحرير كردستان" ترددت لعقود، معبرة عن تطلعات أمة بلا دولة تتوق إلى تقرير مصيرها. الأكراد، الذين ينتشرون في تركيا والعراق وإيران وسوريا، واجهوا تحديات كبيرة في سعيهم نحو السيادة

فكرة كردستان المستقلة ليست جديدة. تعود إلى معاهدة سيفر عام 1920، التي اقترحت إنشاء دولة كردية بعد انهيار الإمبراطورية العثمانية. ومع ذلك، لم تتحقق هذه الرؤية أبداً، ومنذ ذلك الحين تعرض الأكراد للتهميش والقمع في الدول التي يعيشون فيها. على الرغم من هذه الصعوبات، ازدادت قوة الهوية الكردية والرغبة في الحكم الذاتي بمرور الوقت.

في السنوات الأخيرة، اكتسبت القضية الكردية اهتماماً دولياً، خاصة مع دور القوات الكردية في محاربة داعش. كانت قوات البيشمركة الكردية في العراق وقوات سوريا الديمقراطية (SDF) حاسمة في مكافحة التنظيم الإرهابي، مما أكسبها اعترافاً ودعماً من مختلف الفاعلين العالميين. ومع ذلك، لم تترجم هذه النجاحات العسكرية إلى مكاسب سياسية، حيث لا يزال حلم كردستان المستقلة غير محقق.

تمتع الأكراد في العراق بدرجة من الحكم الذاتي منذ التسعينيات، بعد حرب الخليج وإنشاء منطقة حظر الطيران من قبل الولايات المتحدة. تعمل حكومة إقليم كردستان (KRG) في العراق ببرلمانها الخاص وقواتها العسكرية، لكن تطلعاتها نحو الاستقلال الكامل قوبلت بمقاومة من الحكومة المركزية العراقية والدول المجاورة. أدى الاستفتاء على الاستقلال في كردستان العراق عام 2017، والذي أسفر عن تصويت ساحق لصالح الاستقلال، إلى رفض سريع من بغداد وأدى إلى مواجهة عسكرية واقتصادية.

في سوريا، أنشأ الأكراد منطقة شبه مستقلة تعرف باسم روجافا، والتي كانت نموذجاً للحكم الذاتي والسياسة الشاملة. ومع ذلك، فإن الصراع السوري والعمليات العسكرية التركية ضد الجماعات الكردية شكلت تهديدات كبيرة لاستقرار ومستقبل روجافا.

تركيا، بوجود عدد كبير من السكان الأكراد، تعتبر حركة الاستقلال الكردية تهديداً مباشراً لوحدة أراضيها. نفذت الحكومة التركية عمليات عسكرية عديدة ضد حزب العمال الكردستاني (PKK)، الذي تعتبره منظمة إرهابية. أدى هذا الصراع المستمر إلى خسائر كبيرة في الأرواح ونزوح المدنيين الأكراد.

إيران، أيضاً، لديها أقلية كردية كبيرة وكانت حذرة من أي حركات قومية كردية يمكن أن تلهم سكانها الأكراد. قمع الحكومة الإيرانية الحقوق السياسية والثقافية للأكراد، مما يزيد من تعقيد آفاق الاستقلال الكردي.

لا يزال السعي الكردي إلى دولة قضية مثيرة للجدل، مليئة بالتعقيدات الجيوسياسية والمعارضة الإقليمية. على الرغم من هذه التحديات، يواصل الشعب الكردي الدفاع عن حقه في تقرير المصير، على أمل أن يحقق في يوم ما الحلم الذي طال انتظاره لكردستان المستقلة.

النضال الكردي من أجل الاستقلال

המאבק הכורדי לעצמאות: שאיפה לריבונות

בזירה הגיאופוליטית המורכבת של המזרח התיכון, העם הכורדי שואף זה מכבר להקים מדינה עצמאית משלו. הקריאה "לשחרר את כורדיסטן" מהדהדת במשך עשרות שנים, ומשקפת את שאיפותיה של אומה חסרת מדינה, הכמהה להגדרה עצמית. הכורדים, הפזורים ברחבי טורקיה, עיראק, איראן וסוריה, התמודדו עם אתגרים משמעותיים במאבקם לריבונות.

הרעיון של כורדיסטן עצמאית אינו חדש. הוא חוזר לאמנת סוור משנת 1920, שהציעה הקמת מדינה כורדית לאחר קריסת האימפריה העות'מאנית. עם זאת, חזון זה מעולם לא התממש, ומאז נתונים הכורדים להדרה ודיכוי במדינות בהן הם חיים. למרות קשיים אלה, הזהות הכורדית והרצון לאוטונומיה התחזקו עם הזמן.

בשנים האחרונות, הסוגיה הכורדית זכתה לתשומת לב בינלאומית, במיוחד לנוכח תפקידם של הכוחות הכורדיים במלחמה נגד דאעש. כוחות הפשמרגה הכורדיים בעיראק וכוחות סוריה הדמוקרטית (SDF) היו מכריעים במאבק נגד ארגון הטרור, וזכו להכרה ותמיכה משחקנים גלובליים שונים. עם זאת, הצלחות צבאיות אלו לא תורגמו להישגים מדיניים, כאשר החלום על כורדיסטן עצמאית עדיין לא התגשם.

הכורדים בעיראק נהנים ממידה של אוטונומיה מאז שנות ה-90, לאחר מלחמת המפרץ והקמת אזור איסור הטיסה על ידי ארצות הברית. ממשלת חבל כורדיסטן (KRG) בעיראק פועלת עם פרלמנט וכוחות צבאיים משלה, אך שאיפותיה לעצמאות מלאה נתקלו בהתנגדות מצד הממשלה המרכזית העיראקית ומדינות שכנות. משאל העם על עצמאות בכורדיסטן העיראקית בשנת 2017, שהביא לניצחון מוחץ בעד העצמאות, הביא לדחייה מהירה מצד בגדד והוביל לעימות צבאי וכלכלי.

בסוריה, הקימו הכורדים אזור אוטונומי למחצה המכונה רוג'אבה, שהיווה מודל לשלטון עצמי ולפוליטיקה כוללנית. עם זאת, הסכסוך הסורי והפעולות הצבאיות הטורקיות נגד קבוצות כורדיות הציבו איומים משמעותיים על יציבותה ועתידה של רוג'אבה.

טורקיה, עם אוכלוסייה כורדית גדולה, רואה בתנועת העצמאות הכורדית איום ישיר על שלמותה הטריטוריאלית. הממשלה הטורקית ביצעה פעולות צבאיות רבות נגד מפלגת הפועלים של כורדיסטן (PKK), אותה היא רואה כארגון טרור. סכסוך מתמשך זה גרם לאובדן חיים משמעותי ולעקירה של אזרחים כורדים.

גם איראן, שבה מיעוט כורדי גדול, הייתה זהירה לגבי כל תנועות לאומיות כורדיות שעלולות להוות השראה לתושביה הכורדים. ממשלת איראן דיכאה את הזכויות הפוליטיות והתרבותיות של הכורדים, מה שהוסיף למורכבות סיכויי העצמאות הכורדית.

המאבק הכורדי למדינה נותר סוגיה שנויה במחלוקת, רצופה בסיבוכים גיאופוליטיים והתנגדות אזורית. למרות אתגרים אלה, העם הכורדי ממשיך להיאבק על זכותו להגדרה עצמית, בתקווה שיום אחד יגשים את החלום שחיכה לו זמן רב של כורדיסטן עצמאית.